دین مبین اسلام ، آبرو و حرمت مۆ من را بزرگ تر از كعبه و حتى قرآن دانسته است و با آگاهى از چنین ارزشى ، هیچ كس نباید به خود اجازه دهد به حریم آبروى دیگران تجاوز كند.
امام جعفر صادق (علیه السلام ) در این زمینه مى فرماید:
من روى على مۆ من روایه یرید بها شینه و هدم مروءته لیسقط من اعین الناس اخرجه الله من ولایته الى ولایه الشیطان ، فلا یقبله الشیطان (3).
اگر كسى سخنى را بر ضد مۆ منى نقل كند و قصدش از آن ، زشت كردن چهره او و از بین بردن وجهه اجتماعى اش باشد و بخواهد او را از چشم مردم بیندازد، خداوند او را از محور دوستى خود خارج مى كند و تحت سرپرستى شیطان قرار مى دهد؛ (ولى) شیطان هم او را نمى پذیرد.
در حدیثى از امام صادق علیه السلام مى خوانیم: «اِذَا اتَّهَمَ المُؤُمِنُ اَخاهُ اِنماثَ الایمانُ مِن قَلبِهِ كَما یَنماثُ المِلحُ فِى الماءِ هرگاه مؤمن به برادر [دینى] خود تهمت بزند، ایمان در قلب او از میان مىرود، همچنان كه نمك در آب، ذوب مىشود.»
نظرات شما عزیزان: